Roemenië

Zo, weer eens een plekje gevonden met internet. We zitten nu in Carta vlak bij Sibiu in Transsylvanië. Sinds Boedapest zijn we dus alweer een stukje verder. Nog maar 38000 km of zoiets…
Volgens mij hebben we de regen achter ons gelaten. Een paar dagen lang in de regen rijden haalt de pret er toch wel een beetje uit. Roemenië bevalt heel goed. Veel kleine dorpjes met paard en wagen, veel kleurrijke huizen, zwerfhonden en grote vrachtwagens. Morgen trekken we de bergen door naar het zuiden. Dan zijn we vlak bij Bulgarije waarvandaan we richting Thessaloníki gaan. Op bezoek bij een vriend die daar in een gekraakte fabriek woont. Vast erg interessant gezien de recente geschiedenis daar. We doen het nu even langzaam aan, de laatste dagen schoot het lekker op maar je bevind je dan in de wereld van de truckers, gassen, snacken en doorgassen. Beetje veel uitlaatgas binnen gekregen. Met ons gaat het best wel goed, langzaam wennen zonder dikke matras, maar een lek matje – nogal wat pijntjes van het motorrijden en vooral erg wennen aan niets doen. Tijdens het rijden zit je toch ineens alleen in je helm, veel tijd om na te denken en dat is best wel wennen. De eerste drie dagen hetzelfde liedje in mijn hoofd gehad – Sade. Maar bovenal is het genieten. Iedere dag weer wat nieuws in de horizon te hebben. Nou tot schrijfs! Het beste allemaal merijn

Het was inderdaad wel wennen om uit de drukte van het dagelijks leven in Amsterdam op reis te zijn en alleen maar te denken waar je heen wilt, wat je gaat eten en waar je gaat slapen. In het begin hadden we dan ook flink de vaart erin. Duitsland doorgescheurd over de autobahn, ein abend in Wien met gratis Opera in de buitenlucht en de protserige gebouwen van het Habsburgse rijk. De Donau volgend kwamen we in Budapest, een stad die veel gelijkenis vertoond met Wenen, maar toch ook weer heel anders is, met een eigen karakter, oud naast nieuw en een leuke alternatieve scene die terug te vinden is in de zogenaamde “alternatieve cafés” in de oude stad, die ons veel aan de kraakscene thuis doen denken. We ontmoeten leuke mensen onderweg, zoals een Zuid-Koreaans stel die ook op wereldreis zijn en net uit Azië komen. Ze vonden ons zo zielig in ons kleine tentje dat ze ons tot drie keer toe hun extra tent aanboden. In Budapest op de camping een leuke avond doorgebracht met Ilona en Andreas uit Berlijn, die in plaats van op de motor toch maar met hun woon Mobil op weg zijn, wat trouwens niet zo’n slecht idee bleek met al die regen.
De Donau stroomt nog even verder in Roemenië en ook hier is in het begin de Habsburgse invloed nog te zien. Toch is Roemenië echt anders. De mensen zijn wat donkerder van huidskleur en het plattelandsleven lijkt hier nog steeds te overheersen. Zo kleurrijk als de dorpjes zijn, zo grauw met lelijke betonnen flats zijn de steden. Onderweg komen we een hoop industriële grootheidswaanzin tegen waarvan er velen uit gebruik geraakt zijn. Wat er overblijft zijn enorme betonnen skeletten. De mensen zijn superaardig en hulpvaardig alhoewel de communicatie vaak moeilijk is. Alhoewel, in Hongarije konden we echt niets verstaan en ook nauwelijks iets herkenbaars lezen. Hier zijn er woorden herkenbaar uit het Spaans/Italiaans en sommige mensen spreken nog Duits. Dit heeft al wat hilarische momenten opgeleverd. Er zijn een boel verschillende bouwstijlen, van lelijke betonnen flats dus, tot kleurrijke huisjes, oude kastelen uit de 12de eeuw, maar ook de nieuwe rijken bouwen flink aan hun eigen kasteeltjes. Ook de kerken verschillen nogal, van saaie orthodox betonnen kerken, tot kerkjes met blikken zilveren daken en torenspitsen van hout. Kortom, er is genoeg te zien. En dat alles in een mooi groen landschap met heuvels en bergen.
Het motorrijden gaat prima, met ons en de motors ook en we zijn erg blij met de spullen die we bij ons hebben. Tot nog toe lijken we alles bij ons te hebben en ook vrijwel niets teveel. Een lange voorbereiding is dus toch de moeite waard.