Merhaba

Hahaha wat een bak, we kwamen er gisteren achter dat we nog steeds in Europa zijn. De brug waarvan we denken dat we iedere dag over de Bosporus lopen, is eigenlijk de brug over de Golden Horn, een zijtak van de Bosporus. Volgens mij een veel gemaakte fout, maar dat verklaart wel waarom ik niet zoveel verschil kon ontdekken tussen Europa en Azië…..
Feit is wel dat het aan “onze” kant van deze rivier, de wijk Beyoglu, een stuk moderner is. Aan de overkant is de oude stad, met veel moskeeën, de Aya Sofia, het Topkapi paleis van de Ottomaanse Sultans en de grote bazaar. Vandaag hebben we onze eigen wijk wat verder uitgecheckt. Istiklal Street is een moderne winkelstraat waar veel jongeren rondlopen die er eigenlijk net zo uit zien als bij ons. In iedere zijstraat zijn er kleine cafeetjes waar mensen theedrinken, backgammon spelen en aan waterpijpen lurken. Ook zijn er veel clubs, uitgaansplekken en kunstgaleries. Dat brengt me erop te melden dat we sinds Griekenland iedere keer (bijna) te maken krijgen met spannende situaties. Toen we incheckten in het hostel was er een hele meute media hier op straat. De avond ervoor was er een flinke ruzie geweest tussen galeriebezoekers – progressieve kunstliefhebbers – en de sterk religieuze mensen van de buurt. De kunstlaarzen hadden opmerkingen gemaakt over de kleding van een vrouw, waar haar man niet van gecharmeerd was. Ze dronken bier op straat en kusten in het openbaar. Dit liep uit op een flinke ruzie waarbij de galerie getrasht werd door de “fundamentalisten”. Dit gebeurt blijkbaar niet vaak, want de dag erna was er nog meer media, tot en met CNN aan toe en de minister van toerisme werd ook voor de deur geïnterviewd.
Vandaag waren we een hapje aan het eten in een leuk, beetje art-deco tentje in Istiklal St, toen er voor ons uit het niets, een van de obers een collega te lijf wilde gaan met een mes ter grootte van een machete. Al het personeel sprong er tussen en het was vrij snel weer over. Tja je weet het niet met die Turkse bloed- of eerwraak, maar het leek wel of niemand in het restaurant onder de indruk was.
Later kwam er nog een demonstratie door de straat, gevolgd door een flink politiecordon in Ninja Turtle pakjes. Waar de demonstratie voor was is ons helaas niet duidelijk geworden. Er gebeurt dus van alles hier.

Gisteren hadden we een goede dag en hebben we alles gedaan wat we in de stad konden doen. Het is ons gelukt kettingen en tandwielen te bestellen bij een garage, in het Turks, met een kopje thee erbij naar goed Turks gebruik en voor een aardige prijs. In die straat bleek alles te zitten wat we nodig hadden. Kettingolie, een sleutelboer waar we een sleutel hebben laten bijmaken, oordopjes en een paar outdoor-winkels waar we naar een nieuw matje voor Merijn gekeken hebben, maar niet gekocht. Dus toen hadden we nog tijd om het Topkapi paleis te bezoeken. Het is een beetje te vergelijken met de Alhambra in Granada, maar minder mooi. Het is een beetje te veel opgeknapt. De verzameling juwelen was wel indrukwekkend. Heftig zoveel rijkdom en bijna allemaal cadeau gedaan door andere heersers in de tijd. Er was zelfs een 84 karaats diamant. Ik wist niet eens dat dat bestond. Ik ben benieuwd wat Beatrix meeneemt als ze bij Elizabeth op bezoek gaat…..
Ook was er een religieus deel waar ze allerlei relikwieën bewaren, zoals de mantel van de profeet Mohammed. Natuurlijk zwaar bewaakt in een met goud beslagen kist, maar ook de arm en het hoofd van Johannes de Doper, die net als Jezus, Joseph en Abraham tot de profeten voor Moslims behoort.
Genoeg cultuur. We zijn lekker bier gaan drinken met een Engelse jongen die hier al zes jaar woont en die we gevonden hadden via de HUBB. Hij was uit het andere deel van de stad, in Azië dus, komen rijden op zijn BMW 1150 GS. Hij is half Grieks, komt uit een echt motorgezin en rijd al vanaf zijn tiende. Lekker bier gedronken en over motors gepraat dus. En een aantal tips gekregen over te rijden routes in Turkije. Morgen gaan we weer op weg. We hebben er allebei veel zin in weer op weg te gaan en Turkije verder te ontdekken!