Malaka! – Griekenland

Al een tijdje niets laten horen maar toch weer heel wat beleefd gelukkig. Vanaf Bulgarije waren we toch alweer heel snel in Griekenland. Eigenlijk wilden we er nog een nachtje doorbrengen maar daar was de grens alweer. Je moet jezelf echt aanleren om te draaien als je wat leuks ziet anders scheur je er alweer voorbij. Even van de weg kwamen we een restaurantje tegen waar we in de tuin mochten slapen. De volgende dag naar Thessaloníki, echt een drukke stad. Volledig bezweet en voor het eerst zonder navigatie duurde het een uurtje of twee voordat we het kraakpand vonden. Het pand is al zo’n 6 jaar gekraakt, een oude ommuurde kledingfabriek opgeheven eind jaren 60 en sindsdien in handen van het weer, de honden en de straatjeugd. 20.000 m2, alles stuk maar oh zo romantisch. Sinds 6 jaar nu bewoond door anarchisten die er enthousiast aan de gang zijn er een sociale plek van te maken. Bieb, café, concerten, weggeefwinkel, vergaderplek, sportzaal, en nog zo’n 18000 m2 over voor overige ideeën. We voelden ons al snel thuis en op ons gemak. Beiden hebben we veel geschiedenis in vergelijkbare kringen in Nederland. ’s Avonds op bezoek in een ander kraakpand. Een leeg hotel waar een groep Israëlisch rappers stond op te treden en een stuk of 50 jongeren van lauw bier genoten. Daarna nog verder de stad in kwamen we terecht op het universiteitsterrein waar een benefietfeest gegeven werd in de openlucht. Van enige organisatie was geen sprake. Een flink aantal boxen, een stapel bier en een enorme hoeveelheid mensen. Echt leuk om al die mensen te zien. Straal bezopen naar huis gewaggeld onder het toeziend oog van een enorme hoop van onze blauwe ‘vrienden’.
De volgende dag kwamen we erachter dat het niet allemaal zoals thuis is. Eind 2008 is een van deze jongeren door de politie doodgeschoten. Er is een enorme onderlinge verbetenheid. Repressie en acties zijn geen kattenpis. Veel van hun vrienden in de bak en 18 maanden in voorarrest is geen uitzondering.
’s Avonds zaten er ineens 2 hooligans in de woonkamer. Over het hek geklommen, echt twee vechters, wat een lefgasten. Niet leuk omdat er een aantal maanden geleden al een knokploeg van twintig van dat soort tiepjes de boel in de fik probeerden te steken. Het was voor ons alweer een tijdje geleden dat we dat gevoel hadden en waren blij met de serieuze reactie van de mensen om ons heen. Je ziet dat je niet alleen bij het wildkamperen je oren moet openhouden…
Maandag namen we afscheid en dankten onze vrienden voor hun gastvrijheid. We waren weer onderweg. Noord Griekenland met haar lege wegen. Eindelijk is Els een keer onderuit gegaan tijdens een klein offroad avontuurtje. We kunnen er niets van… maar meer dan een kapotte spiegel geen problemen. Na een nacht aan zee met een enorme berg muggen en vlooien, ik dacht dat Els de lekkerste van ons twee was…, zagen we de volgende dag een enorme rode vlag wapperen, de Turkse grens…

Laat een antwoord achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *