Himalaya in trek – Nepal

We hebben nu al meer dan een week Pokhara als basecamp. Dat klink ruiger dan het is. Pokhara is een flink stadje aan een meer in het midden van Nepal. Als het helder is zie je er een berg indrukwekkende bergen. Al het toeristische vermaak speelt zich hier af aan een strip langs het meer. Honderden hotels, souvenirshops, bars, restaurants en buitensportzaken met goedkope nep merkproducten. Behalve consumeren komen mensen hier hun wandelingen regelen in de omliggende Himalaya maar daarover later meer.

De grensovergang is geen avontuur. Je moet wel goed uitkijken dat je niets vergeet want echt veel controle is er niet. We mogen India uit en Nepal in. Wel moeten we ons visum voor Nepal kopen met Amerikaanse Dollars. Toch vreemd als een staatsorgaan geen geloof heeft in zijn eigen valuta. We rijden gelijk door naar Lumbini een plaatsje niet ver van de grens. Alles in Nepal is ineens dichtbij. De afstanden zijn vergeleken met India peanuts.

Lumbini is de geboorteplaats van Boeddha. Een heilige plek voor de boeddhisten dus. We bezoeken dit bedevaartsoord de volgende ochtend. Het is een enorm park, waar al rond 300 BC de eerste tempel werd opgericht. Nu bouwen Nepalezen er met buitenlands geld een enorm aantal tempels. Er zijn tempels uit de gehele wereld. Zo is er een Chinese, een Koreaanse, een Duitse en een Japanse tempel. Het is hier een beetje de United Nations van het Boeddhisme. Het lijkt of de verschillende landen elkaar de loef proberen af te steken als het gaat om hun steun. Het zijn waanzinnige bouwwerken. Maar het gaat hier niet om de verering van een persoon, alles hier staat in het teken van “world peace”. We lopen een tempel in waar nog gebouwd wordt. Alles gaat hier met de hand, kozijntjes maken met een handzaag. Respect! Verderop waanzinnig schilderwerk, enorme draken. Als laatste komen we langs de bijdrage van Frankrijk. Wat een lelijk ding zeg, protserig, een beetje Romeins met veel pilaren. Het doet me aan Las Vegas denken. Tussendoor zien we ook nog wat boeddhisten. Het zijn er niet veel, wellicht is het geen seizoen. Op dit terrein is zeker plek voor een half miljoen aanhangers.

’s middags rijden we richting Tansen. Hier in het laagland van Nepal lijkt alles behoorlijk op India. Als we even stoppen komen we aan de praat met een paar mensen die langs de weg wonen. Ze zijn zeer geïnteresseerd en enthousiast over wat we doen en wij over hun. Voor we het weten staat de hele familie om ons heen. Het geeft ons een heerlijk gevoel. Dit hebben we gemist in India. Even later doemt er uit de mist een muur van bergen op. De Himalaya. Het is nu echt afgelopen met rechte wegen. Het is geen geleidelijke overgang. De weg kronkelt zich direct steil omhoog . Het doet me denken aan onze tocht in Noord Pakistan, maar dan tropisch. Het is hier echt fantastisch mooi.

Nepal heeft in het bergland maar een paar wegen. Alle dorpen die daar niet aan liggen worden dan ook niet bereikt door gemotoriseerd verkeer. Her en der zien we mensen van de weg af over kleine paadjes de bergen in verdwijnen. Aan hun hoofden hangen enorme manden met spullen. Wat een taai volk. De zon schijnt en zowel Els als ik hebben een aanval van euforie door al het moois wat we zien. Niet veel later zien we hoe een stier een groep jonge vrouwen opjaagt. Wij schieten er ongeschonden doorheen. Er wordt hier gelukkig weer veel gelachen.

Tansen is een oud bergstadje met een doolhof aan steile straten. s ‘Avonds lopen we nog wat rond en komen uit op een pleintje waar mensen hun groenten proberen te verkopen. We zijn nu echt in een ander gedeelte van de wereld. De mensen zien er anders uit. Het merendeel lijkt nu niet meer op de Indo-Arische Indiërs maar meer op Tibetanen. Els las ergens dat ze zichzelf de long noses en de flat noses noemen. Dit zijn de flat noses, de bergmensen met Mongools bloed.

Als we de volgende dag Pokhara binnenrijden hebben we spijt dat we Tansen zo snel verlaten hebben. Dit is weer de toeristenshit. Kaufland… Op deze plek was het tot begin jaren zeventig nog leuk. Ondertussen genieten we natuurlijk wel van een luxe hotelkamer met Wi-Fi, schone lakens en een warme douche.

De volgende dag komen we de Ieren tegen. Neil en Helen uit Belfast zijn op de motor onderweg naar Australië. Sinds Iran zijn we ze al zeker zes keer tegengekomen, echt ongelofelijk. Helaas voor hun hebben ze meer pech dan wij. Hellen is al sinds het begin van Pakistan aan de race en komt nu net uit het ziekenhuis waar ze haar weer een andere kuur antibiotica gaven. Niets schijnt nog te helpen. Een dag later vliegen ze naar Kathmandu voor een colonscopie.

Met al deze luxe om ons heen zakt onze ondernemingszin tot bijna nul. We doen er dan ook een paar dagen over om dingen uit te zoeken over wandelen in de Himalaya en het regelen van de benodigde vergunningen. Ik voel me al snel lamlendig worden hier en het irriteert me. Ik heb last van prestatiedwang. Els is er beter in zij noemt het uitrusten.

Maar niet al te veel later lopen we dan toch de bergen in. We plannen een wandeling van een dag of vier/vijf richting de Annapurna keten. Een reeks bergen, zeven en achtduizenders! Al snel gaat het flink omhoog. We zullen in twee dagen moeten stijgen tot een hoogte van 3210 meter. Het pad is goed en mooi. Vrijwel overal zijn trappen gebouwd. Alles dat we de komende dagen eten en drinken wordt over dit pad omhoog gesjouwd. Meestal op de rug van ons passerende ezels maar ook aan het hoofd van dragers die ons op slippers voorbij schieten.

We zijn nu twee dagen gestopt met roken en het is heerlijk om mijn lijf weer eens echt te gebruiken. Ik geniet van het ritmisch bonken van mijn hart in mijn oren en het gehijg van mijn adem. Ik oefen mijn Nepalese klimspieren. Ik dacht, we zijn niet fit maar het lukt toch allemaal best goed. De laatste tijd was het toch hoofdzakelijk de Indiase daal-spier die uitgedaagd werd.

Het is een toeristische route. We zijn gelukkig niet in het hoogseizoen als je hier neus aan neus loopt. Op het pad toch nu ook nog flink wat andere trekkers. De meesten met een gids en een sjouwer. Wij sjouwen onze eigen zooi wel en vragen de gidsen van anderen als we de weg willen weten. Niet goed voor de Nepalese economie maar wel een makkelijke manier om te bezuinigen op ons budget. Langs de route volop restaurantjes en hotelletjes waar we met onze moeie benen bij een houtkachel kunnen zitten, heerlijk! Het is voor het eerst dat ik zoveel chinezen tegenkom op reis. Massaal lopen ze met mooie buitensportkleren over dit pad. De meeste spreken redelijk Engels, het zijn grappige lui, niet zo introvert als de Japanners en Koreanen die we zien. Vaak duurt het even voor we elkaar begrijpen zoals toen Els vroeg naar hun Panda beren. “Panda, what? Panda, how? yes Panda, pinda? No Panda, ahhh Panda yes very expensive…” De tweede dag bereiken we het hoogtepunt van onze tocht. Op Poonhill (3190m.) zien we de zon opkomen onder een waanzinnig uitzicht over deze ongelofelijke besneeuwde bergtoppen. Dit geeft echt betekenis aan “iets de moeite waard vinden”.

De dagen daarna gaat het bergafwaarts. Niet alleen letterlijk. Het stoppen met roken zorgt ervoor dat we beiden een kort lontje hebben, maar we duwen elkaar niet in de afgrond. De afdaling is net als de weg naar boven behalve erg mooi en de moeite waard ook een uitdaging. Soms is het pad voor kilometers bedekt met ijs en glibber je van steen naar steen. Els helpt een lokale vrouw die op haar hoofd gevallen is aan wat gediplomeerde eerste hulp en wat pijnstillers. Eindeloos gaat het nu per trap naar beneden. Als we uiteindelijk beneden zijn vinden we het beiden jammer dat het voorbij is. We hebben flink pijn in de kuiten maar voelen ons sterk en voldaan.

Nu zijn we al weer een dag of twee in Pokhara. We hebben een bar gevonden , “Bullet Basecamp” met een pooltafel en een sleutelwerkplaats ernaast. Hij wordt gerund door leuke mensen die het als sideproject doen naast hun werk voor straatkinderen opvang. Beter kan haast niet. Onder het genot van een biertje en de muziek van Slayer het onderhoud van onze motors doen. Morgen gaan we weer een stukje verder richting Chitwan National park.

Laat een antwoord achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *