Daar aan de Costa del Sol

Het is alweer een week sinds we vertrokken uit Istanbul. We zitten niet stil en zijn naar de zuidkust gereden, zo’n duizend kilometer. We zijn nu in Kas en het is lekker warm, 35 graden… Onderweg bracht het lot, een regenbui, ons in het restaurant van Murat. Een vijftigjarige Turk uit Trabzon aan de zwarte zee. Aangezien we het wel even gehad hadden besloten we te vragen of hij een slaapplek wist. Onmiddellijk werd een vriend gebeld die Duits sprak en als tolk fungeerde. Slapen was geen probleem, gewoon hier in de tuin. Perfect dus! Uiteindelijk hebben we de hele avond met Murat gesproken. Dat wil zeggen, met handen en voeten en een Turks taalboekje. Hoe heet je, hoe oud ben je, is dit jouw tent, ben je getrouwd… Het kost nogal wat moeite het gesprek op gang te krijgen maar met een paar biertjes ging het wonderwel een stuk beter. Uiteindelijk kwamen we er achter dat hij problemen had in het noorden – 7 jaar bak vanwege een vechtpartij – en erg van dieren hield. Er zijn veel ganzen, kippen, een poes, Puberik, en een enorme hond (brrr) aan een ketting: Zorba. Die zou ons die nacht wel beschermen. Uiteindelijk veel Turks geleerd van onze nieuwe vriend. De dagen erna veel kilometers maken door een landschap van bergen en legio olijfbomen. De Garmin stuurt ons af en toe ook langs mooie, kleine weggetjes binnendoor. Nog een hoop oude stenen bezocht in Bergama (Pergamon) en Selcuk. Vooral in dit stuk van Turkije, Anatolië, stikt het van de resten van Griekse en Romeinse rijken. Van 700 voor Chr. en later. Uiteindelijk na het zoveelste amfitheater werd het ons, cultuurbarbaren, te veel. Bij een oude kerk werden we gestopt door een man die zei een archeoloog te zijn maar vanwege het laagseizoen zonder werk… Nee geen gids, een archeoloog, wellicht wilden we wat oude munten van hem kopen… Ha ha echt mooie munten: made in China. En dan nu al een paar dagen aan zee. Nix mis met het leven hier, veel Engelse toeristen en Engels eten, Indian curry! Boottochtje gemaakt langs een paar waanzinnig mooie stranden, zwemmen in de zee, heerlijk. Vanavond bezoeken we een Engels stel die we via de HUBB hebben gevonden. Ze zijn hierheen verhuisd vanwege het weer en de mooie offroad wegen hier. Oh en dan zaten we gisteren nog in een Turkse bruiloft. Compleet met pinkendansen en massaal aan het water drinken. Geen kater dus vanochtend. Op dezelfde plek kwamen we ook onze eerste Nederlanders tegen – we noemen ‘m Geert – . Na een kort inleidend praatje spuugde hij opeens uit dat alle buitenlanders in Nederland zich moesten aanpassen of oprotten. Wij met onze bek vol tanden… “waarheen dan?”, dat maakte ‘m niet veel uit. Eikel! Heerlijk om hier te zijn dus en niet thuis waar we hoorden dat alle kraakpanden ontruimd gaan worden. Inclusief het onze. Morgen gaan we weer verder richting Capadocië met verse olie in onze motor en verse energie in ons lijf.