Bulgarije rije

Leuk om te zien dat we zo veel volgers hebben!! Inclusief onze nieuwe Duitse vrienden. We hebben gisteren een prachtrit gemaakt door de zuidelijke Karpaten in Roemenië. Een echte spaghettiweg met schitterende uitzichten. Tot nog toe hadden we, ondanks de verhalen, best goede wegen gehad in Roemenië. Aan de andere kant van de bergketen werd dit echter anders. Flink veel gaten en geulen in de weg en twee keer doken we een soort rioolbuis in, een lekkende tunnel dus waar je geen hand voor ogen zag! Toch was het heerlijk rijden. Bovendien is ons nieuwe motto, “wen er maar aan”, want we zullen nog wel erger meemaken. De ergste regen hebben we hopelijk wel gehad. Nadat we de bergen zijn doorgestoken is het zonnig en 30 tot 35 graden. Dat is wel andere koek! Het Roemenië achter de bergen zag er trouwens weer heel anders uit. Een soort tropisch Roemenië, met nog veel meer paarden met karren op de weg waarin het gras plaats gemaakt heeft voor gedroogde maisbladeren. De huizen staan wat meer van de weg af met een stukje grond waarop ieder een eigen hooibaal voor het paard heeft. Je komt van alles tegen op de weg. Mensen met een koe aan een touw, ganzen, schaapskuddes, vrouwtjes met een klein karretje met een gasfles erop, verzin het maar. De mensen zijn gebruind door de zon en gehard door de winter. Tegen de avond zijn we inmiddels weer in een heel ander landschap aangekomen. Plat en kaal en weer op de grote weg. Bijna onmogelijk een slaapplek te vinden. We worden naar een camping gestuurd die we wel gevonden hebben, maar het bleek een vergane glorie vakantieparadijs te zijn. De eigenaar houdt niet van kamperen dus worden we weggestuurd….
Van de hoofdweg af en bijna donker, vragen we teneinde raad maar bij een wegrestaurantje of ze een camping weten of anders een stukje grond over hebben. Ik blijk hier met Spaans uit de voeten te kunnen en de eigenaresse biedt ons spontaan haar eigen kamer aan. Als we het tenminste niet erg vinden dat er straks mensen zijn die graag dronken worden en de muziek wat harder gaat…… tuurlijk niet, we zijn allang blij!

Nog een laatste keer over de Donau met een veerpont en we zijn in Bulgarije. Het is weer heel anders hier. Goed te merken dat de Russische invloed hier zo groot was. Buiten de algemene sfeer is er ook cyrillisch schrift dus we zijn weer gehandicapt. En als je dacht dat de weg in Roemenië slecht was….hier hebben we het eerste stuk kuilen waar je hele voorwiel inpast.
Gelukkig wordt het later beter. De steden die we zien zijn ongelooflijk lelijk. Bizar, we rijden naar een stad in de bergen en dan zie je dus een prachtig natuurtafereeltje met de meest lelijke flats op de voorgrond. Jammer toch dat foto’s maken op de motor zo lastig is. Bovendien moet ik ook nog op de weg letten. De natuur is prachtig en we rijden een gigantische kloof in waar we een prachtig wildkampeerplekje vinden bij wat verlaten gebouwen, bizar maar leuk. Vandaag zijn we dus naar Sofia gereden en we gaan zo de stad es bekijken, ondertussen denk ik steeds “ik zou ook in Rusland kunnen zijn”, grappig. Ander nieuw motto:” waar zijn we nu weer???”