Met de bek vol tanden…..

Al sinds februari heb ik een gevoelige tand en de pijn is langzaam gaan uitstralen naar boven tot naast mijn linkerneusgat. Ik dacht dat ik ontstoken tandvlees had en ben daar heel hard gaan poetsen tot er een soort puistje op kwam. Toen ik het met rust liet verdween deze weer en kwam er enige tijd later een hard bultje op mijn gehemelte achter de tand. Dit zit er nu al enkele maanden en gaat niet vanzelf weg. Ik heb geprobeerd het kapot te drukken met mijn nagel wat ten dele is gelukt, maar het komt toch iedere keer terug. Ondertussen maak ik me er wat zorgen over en nu we weer wat langere tijd op een plek zijn, hier in Baskenland, is het misschien wijs om hulp in te schakelen. Dus vraag ik aan Kris of het misschien mogelijk is om een arts ernaar te laten kijken. Zij schiet meteen ter hulp en na een uur zit ik met Koikilli bij het medisch centrum in Lesaka. In de wachtkamer hoor ik punkrock muziek door de gang klinken, typisch Baskisch denk ik. De mensen zijn weer ontzettend aardig en behulpzaam als blijkt dat ik geen Europees verzekeringspasje bij me heb. Met veel gehannes lukt het me dit , heel nederlands, met digiD alleen digitaal op mijn telefoon te toveren. Ze willen er echter een kopie van maar dat lukt niet. Als ik contant wil betalen kan dat wel maar moet dat dan, heel Baskisch, eerst betaald worden bij een bank en dan kan ik met de kwitantie terug komen. Met nog meer kunst- en vliegwerk lukt het met Koikilli’s telefoon een foto te maken van mijn telefoon wat we dan als pdf naar de receptioniste kunnen mailen die er een printje van maakt.

De arts kijkt er kort naar en concludeert dat het een poliep is die niets met mijn tand te maken heeft en snel door een specialist gezien moet worden. Wachten tot december vind ze geen goed idee. Dat stelt me niet gerust. We rijden terug en ik vertel de bevindingen aan Merijn en besluit mijn huisarts te mailen met foto’s en de vraag of ik naar een specialist kan en hoe lang dat dan duurt. Ondertussen hebben Merijn, Kris en ikzelf poliep en mond gegoogled en verwijzen de eerste hits direct naar mondkanker. Dat is het dan, gaat er door mijn hoofd. Nu moeten we meteen terug en dan……allerlei nare herinneringen aan de lijdensweg van mijn moeder met huidkanker in haar gezicht passeren de revue. Kris probeert me gerust te stellen en maakt ook meteen een afspraak met een, volgens haar, hele goede tandarts in Donostia waar een vriendin van haar werkt. Ze stuurt ook maar meteen wat foto’s van mijn mond naar haar toe en die denkt dat het wel mee valt. Als ook de huisarts mailt dat het waarschijnlijk meevalt lukt het me de zorgen een beetje van me af te zetten.

We gaan vrolijk door met het stuccen van de paardenschuur onder toeziend oog van de stinkende bok en de paarden zelf. Het lijkt erop dat we de klus kunnen klaren in de tijd dat we hier zijn. Dat voelt goed, een af-project kunnen leveren aan tevreden mensen. Ik voel me hier thuis, bij deze mensen op deze plek en wie had gedacht dat we het best spaans zouden leren in Baskenland? We gaan allebei met sprongen vooruit. Ik ben trots op Merijn die nu alles lijkt te begrijpen, de gaten opgevuld met eigen fantasie, en niet bang is in gebroken Spaans dingen te vragen of een gesprekje te voeren. Tegelijkertijd heb ik nog meer pech en gaan mijn telefoon en laptop stuk. Daarmee zijn er ook een hoop foto’s verloren gegaan. Gelukkig heb ik denk ik wel nog vrij recent een backup gemaakt op mijn externe harde schijf.

Onze eetafspraak met Estitxu, die Kris van vroeger schijnt te kennen, verplaatsen we naar Donostia zodat ik het kan combineren met de tandartsafspraak. Ook hier zijn de mensen weer erg aardig. Kris mag met me mee om te vertalen, maar de tandarts wil ook graag alles langzaam aan me uitleggen zodat ik het goed begrijp. Hij maakt een foto en het blijkt dat ik een forse ontsteking heb boven de tand. De tand zelf is al dood vanwege een eerdere wortelkanaalbehandeling en omdat het ontstekingsvocht nergens naartoe kan, is er een soort pusventiel ontstaan in mijn gehemelte. De tand moet er zo snel mogelijk uit. We maken een nieuwe afspraak en ik krijg antibiotica. Voor ik daarmee begin gaan we eerst lekker eten en drinken met Estitxu en Kris. Het wordt een leuke gezellige dag met veel lol, zwemmen in de haven en mooie verhalen.

De week erna begint dus met afscheid van Kris en Koikilli en het trekken van mijn tand. Ik heb er weer twee vrienden bij en een tand minder. En we hebben weer een maand vakantie met vriendenbezoek uit Nederland, hopelijk blijft het geleerde Spaans deze keer wel hangen.