Viel Spatz in Berlin

Is dit nou leuk? We zijn al een week weg en die geachte blijft in me opkomen. Soms met een scynish lagje soms ook gewoon echt. Natuurlijk er zijn ook momenten van geluk maar als je dan wakker wordt uit een droom waarin ik de IT op mijn werk aan het reorganiseren ben, alles net op een rijtje hebt gezet en je ineens ziet dat je in een datsha ligt in het bos net buiten Berlijn… Dan denk je dat dus en dan draai je je nog eens om. Vanaf dat moment geen gestructureerde droomwereld meer maar trekt een lading aan onzekerheden aan je voorbij. Zoals, What the fuck zal ik eens gaan doen vandaag en waarom?

Ondertussen is het, zeker achteraf gezien best een leuke week geweest. Ontdekken dat de motoren het doen, weder ontdekken dat snelwegvoer in Duitsland best goor is en dat je de lucht van mayo en de dille nog urenlang in je helm terugkomt; Camperen en buiten koken bij 8 graden. In Berlijn in een demonstratie meelopen in een villawijk. Het thema was een beetje zoek maar had iets weg van; kijk wij kunnen ook bier drinken en lol maken zonder vette villa.

Al zo’n dertig jaar kom ik in deze stad en het is heerlijk te voelen hoe sterk de band nog kan zijn ook als je elkaar al jaren niet hebt gezien. In stroomtreinvaart bezoeken we in Berlijn onze vrienden waarbij we het de eerste nacht direct te bont maken. De volgende morgen valt het me pas echt op, dat oorverdovende getjilp. Heerlijk om hier overal de mussen nog zandbadjes te zien nemen. Het geluid dat in Amsterdam verstomd is. Het mussengezang maakt me moe maar ik bessef me dat het misschien toch de kater zal zijn.

Moe voor wat gaat komen? Misschien wel of is het eerder het gevolg van de afgelopen tijd waarbij alle klussen nog af moesten komen, iedereen gedag gezegd moest worden, waarna je ze gewoon weer tegenkwam. Dit alles natuurlijk omgeven door een berg emotie, weemoed en (de afkeer van) drank en sigaretten. Vermoeiend wellicht of toch eerder onderdeel van het gewone dagelijkse gesjees. Kan mijn lichaam daar wellicht beter tegen dan iedere minuut zelf te moeten plannen wat ik nu ga doen.

Het zal wel even wennen zijn.. Gelukkig is Els een geestelijke stabiel en aantrekkelijk persoon die altijd in mijn omgeving is. Morgen trekken we Polen in waar ze nog met Slotties betalen hoorde ik net.

Maak je vooral geen zorgen, straks wordt het echt leuk heb ik gehoord 🙂
x Merijn

PS voor de mensen die dit gezwam niet aan kunnen, gewoon niet meer lezen en jezelf abonneren op ons Engelstalig verslag waarin we gewoon vertellen dat het goed gaat en leuk is, waar we zijn en foto’s natuurlijk. (Polarsteps: user Els Plofhoek)